🐾 Stary Człowiek I Morze Tekst

Ernest Hemingway - nota biograficzna Hemingway urodził się 21 lipca 1899 roku w dzielnicy Chicago, Oak Park. Swoje zamiłowania zawdzięcza ojcu, który w młodym chłopcu rozniecił trwałe fascynacje sportem, myślistwem i wędkarstwem. Matka hołdująca surowym, niemal purytańskim zasadom nie potrafiła znaleźć jego zrozumienia i akceptacji. Pisarz od wczesnych lat chłopięcych wychowany był w atmosferze swobodnego i pełnego przygód życia. Towarzysząc swemu ojcu, lekarzowi, w polowaniach i rybackich wyprawach, szybko dojrzał do wypraw bardziej samodzielnych – jako 19 – letni ochotnik wyruszył w 1918 roku do Europy, by wraz z oddziałami amerykańskiego Czerwonego Krzyża wziąć udział w walkach na froncie włosko-austriackim. Ciężko ranny i pokaleczony (z jego ciała wyjęto 220 odłamków) prosto z mediolańskiego szpitala powrócił na front, gdzie pozostał aż do zakończenia wojny. Hemingway powraca do Stanów jak bohater i rozpoczyna czteroletnią, nieregularną współpracę z tygodnikiem „The Toronto Star”. W grudniu 1921 roku wyjeżdża do Paryża, podróżuje po Europie: Francja, Genewa, Mediolan (przeprowadza wywiad z Mussolinim), Niemcy, Konstantynopol. W Paryżu powstaje pierwszy dojrzały utwór Hemingwaya – opowiadanie W Michigan. W 1923 roku pisarz wyjeżdża do Hiszpanii, kraju który zawsze go fascynował. Jej klimat, atmosfera, ludowe fascynacje narodowym sportem – corridą, całkowicie zawładnęły umysłem i duszą Hemingwaya. W tym czasie zrywa współpracę z „The Toronto Star”, wielokrotnie powraca i znów ucieka z ojczyzny. W Hiszpanii wydaje debiutancki tom - Trzy opowiadania i dziesięć poematów, a także pisze powieść Strumień wiosny i nowelę Mordercy. W grudniu 1928 roku samobójstwo popełnia ojciec Hemingwaya, a on wydaje entuzjastycznie przyjętą powieść Pożegnanie z bronią. Od 1932 roku obserwujemy u pisarza nową fascynację, związaną zresztą z jego młodzieńczymi zamiłowaniami. Odkrywa Kubę, tam uczy się polować na marliny i nawiązuje trzyletnią współpracę z miesięcznikiem „Esquire”, do którego pisze artykuły o sporcie, myślistwie i rybołówstwie. Wydźwięk jego kubańskiej przygody odnajdziemy na kartach noweli Stary człowiek i morze. W 1934 roku Hemingway wyrusza do Afryki, gdzie całe dnie spędza na polowaniach i pracy nad nowymi powieściami. Po wybuchu Wojny Domowej w Hiszpanii staje po stronie republikanów i opowiada się za świadomą rolą pisarza, który staje wobec konieczności walki ze złem, wobec wydarzeń, którym musi dać jednoznaczne świadectwo. W sierpniu 1937 roku trafia na front w Hiszpanii, gdzie po raz wtóry staje w obliczu sił, które odmieniają obraz świata i narodów. Pełnię wojennego koszmaru oddaje w utworach z tego okresu, wśród których najsłynniejszy to Komu bije dzwon. Tuż po zbombardowaniu Pearl Harbour Hemingway zorganizował na Kubie sieć kontrwywiadu. W 1944 roku wyjechał do Europy, gdzie brał udział w walkach w Paryżu i był korespondentem wojennym w Londynie. W 1952 roku Hemingway otrzymuje literacką nagrodę Pulitzera, a dwa lata później 28 października 1954 roku literacką nagrodę Nobla. Poważnie chory, nie mogąc znieść swej bezsilności 2 lipca 1961 roku popełnia 1. Baker C., Ernest Hemingway: historia życia, Warszawa1979. 2. Burt D., 100 najwybitniejszych pisarzy wszech czasów, Warszawa 2001. 3. Dybowski R., Wielcy pisarze amerykańscy, Warszawa 1958. 4. Elektorowicz L., Hemingway w oczach krytyki, Warszawa 1968. 5. Gribanow B., Hemingway, Warszawa 1981. 6. Hotchner A., Papa Hemingway: wspomnienia, Warszawa 2005. 7. Krzyżanowski Ernest Hemingway, Warszawa 1963. 8. Lamentowicz U., Stary człowiek i morze Ernest Hemingwaya, Lublin 2004. 9. Wiśniowksi B, Faulkner – Hemingway – Steinback, Warszawa serwisu:Stary człowiek i morze - streszczenie krótkieBiografia Ernesta HemingwayaStary człowiek i morze - streszczenie szczegółoweStary człowiek i morze - plan wydarzeń Stary człowiek i morze - opracowanie Charakterystyka Santiago Problematyka Starego człowieka i morza Stary człowiek i morze - charakterystyka bohaterów Czas i miejsce akcji „Starego człowieka i morza” Kartka z pamiętnika Santiago Losy Santiago Motyw starości w „Starym człowieku i morzu” Motyw przyjaźni w „Starym człowieku i morzu” Prawda uniwersalna hasła: „Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” Stary człowiek i morze - cytaty

STARY CZŁOWIEK I MORZE ! Proszę o szybkie odpowiedzi : 1. Które ze zdań dotyczących Santiaga jest fałszywe? A. Nie utrzymuje kontaktów z jedynym synem. B. Mieszka w chacie z palmowych liści. C. Pływa starą łodzią z połatanym żaglem. D. Przez lata łowił żółwie. 2. Dlaczego wyprawa Santiaga trwała tak długo?

Wracamy do tej książki całe życie, bo klasyka dziś okazuje się niezwykle Santiago po wielu dniach bezowocnych połowów postanawia samotnie wypłynąć na dalekie wody, aby udowodnić wszystkim, że jeszcze nie jest bezużytecznym starcem. Jego przynętę połyka imponujący marlin. Santiago rozpoczyna dramatyczną walkę nie tylko z ogromną rybą i siłami natury, lecz także ze sobą i swoim słabnącym oszczędnym, przejmującym stylu Hemingway pokazuje realia życia w kubańskiej wiosce i warunki pracy rybaków, jednak Stary człowiek to przede wszystkim ponadczasowa opowieść o uporze, niezłomnej sile ducha i pomysłowości pozwalającej wybrnąć z najgorszej uważał to opowiadanie (a napisał je w zaledwie osiem tygodni) za swoje najlepsze dzieło. Wkrótce po publikacji stało się ono bestsellerem, a pisarz otrzymał za nie Nagrodę Pulitzera. Przyczyniło się ono również do przyznania mu Literackiej Nagrody Nobla w 1954 roku. Krytycy prześcigali się w zachwytach i porównywali ten niedługi tekst między innymi do Moby Dicka Hermana Melville’a. Stary człowiek został dwukrotnie zekranizowany, a w rolę główną wcielili się Spencer Tracy i Anthony Quinn.„Najlepsza rzecz w jego dorobku. Z czasem może się okazać, że to najlepsza rzecz w dorobku nas wszystkich, jego i mojego pokolenia. Tym razem odkrył Boga, Stwórcę”. – William Faulkner po lekturze Starego człowieka i morza Dostępna liczba sztukDostępność całkowita1733 w naszym magazynie69 szt. (realizacja jeszcze dzisiaj)Dostępność w punktach Bonito Darmowa dostawa już od 299,00 zł Składasz zamówienie wybierając wcześniej Paczkomat, w którym chciałbyś je odebrać. Otrzymujesz od nas wiadomość o nadaniu przesyłki. Otrzymujesz wiadomość e-mail oraz SMS od Paczkomatów InPost z informacją o dotarciu przesyłki do wybranego Paczkomatu. Wydanie przesyłki następuje po wpisaniu numeru telefonu i podaniu kodu, który jest w wiadomości SMS. Pamiętaj, że na odbiór przesyłki z Paczkomatu masz 48 godzin. Składasz zamówienie wybierając wcześniej miejsce, w którym chciałbyś je odebrać. Może to być placówka pocztowa, sklep Żabka, Freshmarket lub stacja Orlen. Otrzymujesz od nas wiadomość o nadaniu przesyłki. Otrzymujesz wiadomość e-mail oraz SMS od Poczty Polskiej z informacją o dotarciu przesyłki do wybranej placówki. Pracownik w placówce wyda przesyłkę po podaniu danych odbiorcy zgodnych z danymi na przesyłce oraz po okazaniu dowodu osobistego. Pamiętaj, że na odbiór przesyłki z placówki pocztowej masz 7 dni. Składasz zamówienie podając swój adres doręczenia. Otrzymujesz od nas wiadomość o nadaniu przesyłki Listonosz doręcza przesyłkę. Składasz zamówienie wybierając wcześniej kiosk, w którym chciałbyś je odebrać. Otrzymujesz od nas wiadomość o nadaniu przesyłki. Otrzymujesz SMS-a od firmy Orlen z informacją o dotarciu przesyłki do wybranego kiosku. Pracownik kiosku wydaje przesyłkę po podaniu otrzymanego w SMS-ie specjalnego kodu. Pamiętaj, że na odbiór przesyłki z kiosku masz 3 dni. Składasz zamówienie podając swój adres doręczenia. Otrzymujesz od nas wiadomość o nadaniu przesyłki. Kurier doręcza przesyłkę. Składasz zamówienie podając swój adres doręczenia. Otrzymujesz od nas wiadomość o nadaniu przesyłki. Kurier doręcza przesyłkę. * opcja płatności przy odbiorze kosztuje dodatkowo 2,00 zł

84% "Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać"- Ernest Hemingway: "Stary człowiek i morze" 83% Stary człowiek i morze „Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć , ale nie pokonać” Rozprawka; 85% „Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”, recenzja książki „Stary człowiek i morze”

Adobe Stock Przygotowaliśmy dla was test wiedzy z lektury „Stary człowiek i morze” Ernesta Hemingwaya. Znajdziecie w nim pytania i gotowe odpowiedzi, które pomogą lepiej przygotować się do sprawdzianu. Ostrzegamy: test sprawdzający jest trudny. Opowiadanie „Stary człowiek i morze” było przyczynkiem do przyznania jego autorowi Literackiej Nagrody Nobla. Znają je niemal wszyscy, bo na stałe weszło do kanonu lektur. Sprawdź, ile pamiętasz z przebiegu jego akcji. Drobot Dean/ Adobe Stock „Przedwiośnie” – test z lektury z odpowiedziami Adobe Stock/ Andrii IURLOV „Latarnik” H. Sienkiewicza: test wiedzy z lektury kadr z filmu "Pan Tadeusz" w reż. A. Wajdy „Pan Tadeusz”: sprawdź, jak dobrze znasz epopeję narodową [TEST] Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny – 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki na dziecko – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum? Przyczyniło się ono również do przyznania mu Literackiej Nagrody Nobla w 1954 roku. Krytycy prześcigali się w zachwytach i porównywali ten niedługi tekst między innymi do Moby Dicka Hermana Melville'a. Stary człowiek został dwukrotnie zekranizowany, a w rolę główną wcielili się Spencer Tracy i Anthony Quinn. Był stary, pływał w pojedynkę łódką w Golfsztromie i od osiemdziesięciu czterech dni nic nie złowił. Przez pierwsze czterdzieści dni towarzyszył mu chłopiec. Ale po czterdziestu dniach bez choćby jednej ryby rodzice chłopca orzekli, że stary to teraz bezwzględnie i nieodwołalnie salao, największy pechowiec, a syn na ich polecenie zaczął pływać na innej łodzi, która już w pierwszym tygodniu złapała trzy porządne sztuki. Chłopcu smutno się robiło na widok starego, który codziennie wracał tą swoją pustą łódką, więc zawsze pomagał mu dźwigać zwoje lin albo osękę z harpunem i żagiel okręcony dookoła masztu. Żagiel był połatany workami po mące, a zwinięty wyglądał jak sztandar wiecznej był chudy i zasuszony, kark miał poorany głębokimi bruzdami. Oba policzki pokrywały mu ciemnobrązowe plamy, oznaki łagodnego nowotworu skóry, częstego w tropikach, gdzie słońce pali blaskiem odbitym od morskich fal. Ręce miał całe w bliznach od wyciągania ciężkich ryb na lince. Świeżych szram jednak nie miał. Wszystkie były stare jak rozpadliny w bezrybnej w nim było stare oprócz oczu, a te miały barwę morza i były pogodne i niezłomne.– Santiago – odezwał się chłopiec, kiedy wspięli się na skarpę nieopodal wyciągniętej na brzeg łódki. – Mógłbym znowu z tobą wypłynąć. Zarobiliśmy trochę stary nauczył chłopca łowić ryby i chłopiec go kochał.– Nie – odparł stary. – Trafiłeś na szczęśliwą łódź. Zostań tam.– A pamiętasz, jak kiedyś przez osiemdziesiąt siedem dni nic nie złapałeś, a potem przez trzy tygodnie dzień w dzień łowiliśmy same wielkie?– Pamiętam – odpowiedział stary. – Wiem, że to nie przez zwątpienie odszedłeś.– Tata kazał mi odejść. Jestem za młody, muszę go słuchać.– Wiem – odrzekł stary. – Normalna sprawa.– On nie bardzo wierzy.– Nie – powtórzył starzec. – Ale my wierzymy, prawda?– Tak – stwierdził chłopiec. – Może postawię ci piwo na Tarasie, a potem pomogę zanieść te rzeczy do domu?– Czemu nie? – odparł stary. – Między na Tarasie i wielu rybaków kpiło ze starego, a on przyjmował to spokojnie. Inni, starsi, patrzyli na niego i ogarniał ich smutek. Ale nie dawali tego po sobie poznać i rozmawiali uprzejmie o prądach i o głębokości, na jaką zarzucili linki, o tym, że pogoda ostatnio dopisuje, i o wszystkim, co widzieli. Ci, którym się tego dnia poszczęściło, zdążyli już wrócić, wypatroszyć swoje marliny i zanieść je, rozłożone na dwóch deskach – na obu końcach każdej dwóch ludzi uginało się pod ciężarem – do składnicy, skąd miała je odebrać furgonetka i zawieźć na targ rybny do Hawany. Rybacy, którzy złapali rekiny, zanieśli je do przetwórni po drugiej stronie zatoki, gdzie podciągnięto je na wielokrążkach, wycięto im wątroby, oberżnięto płetwy, oskórowano, a mięso pokrajano na paski do wiatr wiał od wschodu, przynosił nad przystań smród z przetwórni, dziś jednak zapach ledwo dawało się wyczuć, bo wiało od północy, a potem w ogóle przestało i na Tarasie było przyjemnie i słonecznie.– Santiago – odezwał się chłopiec.– Co tam? – zapytał stary. Trzymał szklankę w dłoni i rozmyślał o dawnych czasach.– Może przyniosę ci sardynek na jutro?– Nie. Idź pograć w baseball. Jeszcze daję radę wiosłować, a Rogelio zarzuci sieć.– Ale ja bym bardzo chciał. Skoro nie mogę z tobą łowić, to chciałbym się chociaż na coś przydać.– Postawiłeś mi piwo – powiedział stary. – Jesteś już mężczyzną.– Ile miałem lat, jak mnie pierwszy raz zabrałeś na łódź?– Pięć. I mało brakowało, żebyś zginął, jak za wcześnie wyciągnąłem rybę, a ona prawie rozwaliła łódkę. Pamiętasz?– Pamiętam, jak się rzucała i biła ogonem i jak połamała ławkę, i ten dźwięk pałki. Pamiętam, jak mnie rzuciłeś na dziób, na mokre liny, i jak czułem, że cała łódź się trzęsie, ten łomot, jak tłukłeś tę rybę pałką, jakbyś drzewo rąbał, i ten słodki zapach krwi.– Naprawdę to pamiętasz czy słyszałeś ode mnie?– Pamiętam wszystko, od czasu jak mnie pierwszy raz wziąłeś na popatrzył na niego wyblakłymi od słońca, ufnymi, pełnymi czułości oczami.– Gdybyś był mój, tobym zaryzykował i znowu cię zabrał – rzekł. – Ale ty jesteś ojca i matki i pływasz na szczęśliwej łodzi.– To może przyniosę ci sardynek? Wiem, skąd wziąć jeszcze cztery przynęty.– Zostało mi trochę z dzisiaj. Nasoliłem i włożyłem do skrzynki.– Przyniosę ci cztery świeże.– Jedną – powiedział stary. Nadzieja i ufność nigdy go nie opuściły. Teraz jednak przybierały na sile, jak nagły podmuch bryzy.– Dwie – oświadczył chłopiec.– Dwie – zgodził się stary. – A nie ukradłeś ich przypadkiem?– Jakby było trzeba, tobym ukradł – odparł chłopiec. – Ale te kupiłem.– Dziękuję – powiedział stary. Był zbyt prosty, żeby się zastanawiać, kiedy osiągnął pokorę. Wiedział jednak, że ją osiągnął i że nie przynosi mu to ujmy ani nie odbiera prawdziwej dumy.– Przy takim prądzie jutro pewnie będzie dobry dzień – dodał.– Dokąd popłyniesz? – zapytał chłopiec.– Daleko w morze, wrócę, jak się wiatr zmieni. Chcę wyruszyć, zanim się rozwidni.– Pogadam z tamtym, żeby też wypłynął dalej. Jak weźmie jakaś naprawdę wielka ryba, to będziemy mogli ci pomóc.– Tamten nie lubi się daleko zapuszczać.– Nie – odparł chłopiec. – Ale może wypatrzę coś, czego on nie zdoła dojrzeć, na przykład żerującego ptaka, i namówię go, żeby się wybrał na koryfeny.– Aż tak niedowidzi?– Prawie całkiem oślepł.– Dziwne – stwierdził stary. – Przecież nie łowił żółwi. Od tego oczy się psują.– Ty całe lata łowiłeś żółwie na Wybrzeżu Moskitów, a na wzrok nie narzekasz.– Już taki ze mnie dziwny staruch.– A starczy ci teraz siły na naprawdę dużą rybę?– Chyba tak. Poza tym są różne sztuczki.– Zanieśmy rzeczy do domu – powiedział chłopiec. – Potem wezmę sieć i pójdę po te osprzęt z łodzi. Stary zarzucił sobie maszt na ramię, a chłopiec podniósł drewnianą skrzynię ze zwojami ciasno splecionych brunatnych linek, osękę i harpun z drzewcem. Pudło z przynętami zostało na rufie, razem z pałką do ogłuszania dużych ryb po tym, jak już się je przyholowało do burty. Nikt by starego nie okradł, jednak lepiej było schować żagiel i ciężkie linki, bo rosa im nie służyła, a stary wprawdzie był przekonany, że żaden z miejscowych nic mu nie ukradnie, ale wolał nie kusić losu i zabrać osękę i harpun do razem drogą do chaty starego i weszli przez otwarte drzwi do środka. Stary oparł maszt ze zwiniętym żaglem o ścianę, a chłopiec postawił obok skrzynię i resztę ekwipunku. Maszt był niemal równie długi jak jedyna izba. Chata, zbudowana z twardych liści palmy królewskiej, na które mówiło się guano, mieściła łóżko, stół i jedno krzesło; do gotowania służyło palenisko na węgiel drzewny, znajdujące się bezpośrednio na klepisku. Na brązowych ścianach ze spłaszczonych, zachodzących na siebie liści łykowatego guano wisiały dwa kolorowe obrazki, jeden przedstawiał Najświętsze Serce Jezusowe, a drugi Matkę Bożą Miłosierdzia z Cobre. Były to pamiątki po żonie starego. Dawniej na ścianie wisiało też podbarwiane zdjęcie żony, ale zdjął je, bo kiedy na nie patrzył, czuł się samotny, dlatego teraz leżało na półce w kącie, pod czystą koszulą.– Co masz do jedzenia? – zapytał chłopiec.– Garnek żółtego ryżu z rybą. Chcesz trochę?– Nie. Zjem później w domu. Rozpalić ci ogień?– Nie, sam potem rozpalę. Albo zjem ryż na zimno.– Mogę wziąć sieć?– było żadnej sieci i chłopiec pamiętał, kiedy ją sprzedali. Mimo to dzień w dzień odgrywali to samo przedstawienie. Garnka żółtego ryżu z rybą też nie było i o tym chłopiec także wiedział.– Osiemdziesiąt pięć to szczęśliwa liczba – odezwał się stary. – Co byś powiedział, jakbym wrócił z rybą, która by ważyła pół tony?------------------------------------------------------------------------Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki------------------------------------------------------------------------ERNEST HEMINGWAY(1899–1961) – amerykański pisarz i reporter. W 1918 roku zgłosił się na ochotnika do oddziałów Czerwonego Krzyża we Francji, został ranny podczas walk we Włoszech. Po powrocie do Stanów rozpoczął pracę dla „Toronto Star”. Wtedy zaczęły się ukazywać jego pierwsze powieści: Słońce zaś wschodzi (1926) i Pożegnanie z bronią (1929). W latach trzydziestych jako korespondent relacjonował z Hiszpanii tamtejszą wojnę domową, opisaną potem w powieści Komu bije dzwon (1940). W latach czterdziestych osiedlił się na Kubie, gdzie mieszkał do 1959 roku. W tym czasie powstała powieść Za rzekę, w cień drzew (1950) oraz opowiadanie Stary człowiek i morze (1952), uznawane za jedno z jego szczytowych osiągnięć i wyróżnione Nagrodą Pulitzera. W 1954 pisarz otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Zginął śmiercią samobójczą w 1961 GUCIOfilolożka angielska i kulturoznawczyni. Tłumaczka, wykładowczyni akademicka, autorka artykułów naukowych i recenzji. Tłumaczy na języki polski i angielski beletrystykę, poezję i literaturę faktu. Laureatka Bestsellerów Empiku za przekład. uiZYw. 49 53 122 498 134 293 179 193 217

stary człowiek i morze tekst