Organizacja pracy z książką przychodów i rozchodów. Aby efektywnie prowadzić książkę przychodów i rozchodów, warto zastosować kilka sprawdzonych praktyk. Po pierwsze, zaleca się wyznaczenie stałego miejsca pracy, w którym będziemy dokonywać wpisów oraz przechowywać wszelkie dokumenty związane z księgowością.
Podatnicy chcący zmienić formę opodatkowania w działalności gospodarczej powinni tego dokonać co do zasady w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód w danym roku podatkowym. Decyzję tą należy zgłosić we właściwym urzędzie skarbowym. Warto jednak dobrze się zastanowić, jakie opodatkowanie wybrać. Dobrze wybrana forma pomoże zaoszczędzić firmie sporo pieniędzy, źle - może doprowadzić nawet do bankructwa. Jak zmienić formę opodatkowania? Odpowiadamy dokonać zmiany formy opodatkowania, podatnik powinien wypełnić formularz CEIDG-1. Może to zrobić przez internet lub w urzędzie miasta czy gminy. W zależności od wyboru formy opodatkowania można ją zmienić w terminie:do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód w roku podatkowym lub do końca roku podatkowego, jeśli pierwszy przychód został osiągnięty w grudniu danego roku podatkowego - w przypadku wyboru podatku liniowego i ryczałtu ewidencjonowanego,do 20 stycznia, jeżeli w poprzednim roku podatnik wybrał kartę podatkową - wybierając inne formy opodatkowania. W przypadku podatników rozpoczynających działalność w trakcie roku wybór formy opodatkowania następuje do dnia złożenia wniosku o wpis do CEIDG. Jeśli podatnik spóźni się z tym wyborem, to będzie się rozliczał na zasadach ogólnych według skali w poprzednim roku podatkowym prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. W bieżącym roku chce zmienić formę opodatkowania na podatek liniowy. Pierwszy przychód w bieżącym roku osiągnął w marcu, zatem do 20 kwietnia powinien zgłosić zmianę formy opodatkowania, co może wykonać elektronicznie na formularzu w poprzednim roku korzystał z opodatkowania w formie karty podatkowej i zamierza w bieżącym roku wybrać ryczałt ewidencjonowany. Powinien on do 20 stycznia bieżącego roku złożyć do urzędu skarbowego oświadczenie o wyborze tej formy formę opodatkowania wybrać?Każdy przedsiębiorca ma do wyboru kilka form opodatkowania, jednak zazwyczaj nie jest to zbyt szeroki wachlarz możliwości. Ponieważ od wyboru zależy także to, czym się zajmuje albo jakie obroty ma jego ogólne - to najpopularniejsza forma rozliczenia. Może ją wybrać każdy przedsiębiorca, niezależnie od tego, w jakiej branży się obraca. Podatnik rozlicza się według dwóch skal podatkowych - 17% (w przypadku dochodów poniżej 120 000 złotych) i 32% (w przypadku dochodów powyżej 120 000 złotych). Zasady ogólne mają dużo zalet, między innymi dużo ulg podatkowych, możliwość odliczenia kosztów uzyskania przychodów czy zwolnienie z podatku, jeżeli przychód jest mniejszy niż 30 000 złotych. Wady zasad ogólnych to wysoki podatek dla przedsiębiorców z wysokimi obrotami oraz obowiązek prowadzenia księgi przychodów i liniowy cieszy się zainteresowaniem głównie dlatego, że ma stałą stawkę opodatkowania, która wynosi 19%. Dużym plusem jest także fakt, że kiedy podatnik nie osiągnie żadnego przychodu, nie będzie musiał płacić podatku. Jednak rozliczający się podatkiem liniowym nie mogą korzystać z większości ulg podatkowych, nie mogą rozliczać się z małżonkiem a także są zobowiązani do prowadzenia księgi przychodów i ewidencjonowany - to forma opodatkowania, z której mogą skorzystać tylko przedsiębiorcy, których przychody nie przekroczyły w roku podatkowym 2 000 000 euro (zarówno jednoosobowe firmy, jak i spółki). Wielu przedsiębiorców czy firm nie ma możliwości korzystania z ryczałtu. Są to między innymi prowadzący apteki, lombardy czy kantory. W ryczałcie jest do wyboru kilka stawek opodatkowania, są one zależne od rodzaju wykonywanej działalności. Rozliczający się ryczałtem ma kilka obowiązków. Musi prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i zmienić formę opodatkowania?Przede wszystkim, nie ma formy opodatkowania która posiadałaby tylko same zalety. Przedsiębiorcy muszą znaleźć tak naprawdę złoty środek, na którym ich kieszeń najmniej ucierpi. Najczęściej też się zdarza, że dopiero po wyborze konkretnej formy opodatkowania przedsiębiorca może się przekonać, czy jest on dla niego ogólne na podatek liniowyJeżeli firma osiąga wysokie dochody, na zasadach ogólnych będzie musiała płacić 32% podatku. W takim wypadku 19% podatku liniowego wydaje się być o wiele bardziej opłacalne. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że przy podatku liniowym firma zostanie zwolniona z wielu ulg liniowy na ryczałtJeżeli podatnik nie generuje żadnych kosztów uzyskania przychodów, ryczałt może okazać się dobrym wyjściem z dwóch powodów - oferuje opłacalne w tym wypadku stawki procentowe, a także nie wymaga prowadzenia księgi przychodów i na zasady ogólneJeżeli podatnik chce poszerzyć swoją działalność o zupełnie inne branże, może się okazać, że nie będzie mógł się z niej rozliczać ryczałtem - w takim wypadku, podatnik może zmienić formę opodatkowania w trakcie roku. Dodatkowo, rozliczając się ryczałtem, podatnik nie może rozliczyć kosztów. A jeżeli generuje ich więcej, niż przychodów, może się okazać to dla niego kompletnie nieopłacalne. W tym momencie najlepiej jest przejść na zasady amortyzacjiPodatnik przechodzący z ryczałtu na zasady ogólne, ma obowiązek założenia ewidencji środków trwałych, co jest wymagane na zasadach ogólnych. Po przejściu na tę formę opodatkowania, podatnik powinien odjąć od początkowej kwoty środka trwałego odpisy amortyzacji, które przypadają na okres opodatkowania ryczałtem. Tym sposobem otrzyma aktualną wartość środków trwałych podlegających odpisom amortyzacji w kosztach. Dodatkowo, przy tej konkretnej zmianie, przedsiębiorcy przysługuje prawo wyboru metody przypadku przechodzenia z zasad ogólnych na ryczałt ewidencjonowany, podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą księgi przychodów i rozchodów, będzie prowadził jedynie ewidencję przychodów. Wówczas odpisy amortyzacyjne środków trwałych nie będą wliczane już do kosztów firmy, ponieważ przy ryczałcie nie mają one znaczenia w kwestii opodatkowania.
Szczegółowa klasyfikacja dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych wprowadzona rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 1053 z późn. zm.) z uwzględnieniem zmian obowiązujących od 1 stycznia 2017 r. (rozporządzenia MF opublikowane w Dz.U
PKPiR 2022 - limit przychodów. Podatkową księgę przychodów i rozchodów (pkpir) może prowadzić w 2022 roku ten rozliczający się wg skali podatkowej PIT lub 19% podatkiem liniowym podatnik PIT (tj. osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych, spółki partnerskie – wykonujące działalność gospodarczą), który w 2021 r. uzyskał mniej niż zł ( euro x 4,5941 zł) przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych. Wyższy limit dla prowadzenia pkpir w 2022 roku Jest to limit o zł wyższy, niż obowiązywał poprzednio ( zł - ten limit przychodów uzyskanych w 2020 roku dotyczył podatników, którzy chcieli prowadzić pkpir w 2021 roku). Ważne! Podatnicy, którzy osiągnęli albo przekroczyli ten ( zł) limit przychodów w 2021 roku mają obowiązek w 2022 roku prowadzić księgi rachunkowe wg ustawy o rachunkowości. Kto może prowadzić pkpir a kto musi prowadzić księgi rachunkowe? Przedsiębiorcy, którzy nie chcą prowadzić ksiąg rachunkowych i stosować ustawy o rachunkowości powinni starannie policzyć przychody, by zmieścić się w limicie i móc kontynuować prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przypomnijmy, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe. Zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych (tzw. pełnej rachunkowości) są określone w ustawie z 29 września 1994 r. o rachunkowości. Natomiast zasady prowadzenia pkpir określa rozporządzenie ministra finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r. poz. 2544). Warto dodać, że rozporządzenie to określa zasady i wzór pkpir: - dla ww. podmiotów prowadzących działalność gospodarczą a także - (inny wzór pkpir) dla rolników prowadzących gospodarstwo rolne bez zatrudnienia w nim pracowników, członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz pracowników rolnych, wykonujących działalność gospodarczą, osobiście lub z udziałem członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym, jeżeli łączny przychód z tej działalności gospodarczej nie przekracza 10 000 zł w roku podatkowym. Na podstawie art. 24a ust. 4 ustawy o PIT obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych (czyli tzw. pełnej księgowości, czy pełnej rachunkowości) dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość w złotówkach kwoty określonej w przepisach o rachunkowości ( euro). Przedsiębiorcy, którzy nie osiągnęli takiego przychodu mogą nadal prowadzić pkpir. Z tym przepisem jest funkcjonalnie związany art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości. W nim właśnie jest zapisana graniczna kwota przychodów z poprzedniego roku obrotowego ( euro), poniżej której można prowadzić pkpir, a powyżej której pojawia się obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Na podstawie art. 24a ust. 6 ustawy o PIT i art. 3 ust. 3 ustawy o rachunkowości ww. limit wyrażony w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy. Średni kurs euro ogłoszony przez NBP w dniu 1 października 2021 r. wyniósł 4,5941 zł i wg tego kursu trzeba ustalać ww. limit przychodów. Tabela kursów średnich walut NBP nr 191/A/NBP/2021 z dnia 1 października 2021 r. Ważne! Mimo nieprzekroczenia ww. limitu można wybrać prowadzenie pełnej rachunkowości (tj. ksiąg rachunkowych) zgodnie z ustawą o rachunkowości. Trzeba tylko zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym. Zawiadomienie o prowadzeniu ksiąg rachunkowych może być złożone na podstawie przepisów ustawy o CEIDG – tj. np. w trakcie wpisu lub aktualizacji danych w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Przepisy szczególne regulują prowadzenie ksiąg rachunkowych (a więc dotyczą także możliwości prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - jeżeli nie osiągnięto ww. limitu przychodów) przedsiębiorstwa w spadku. Są to przepisy art. 24a ust. 4a-4f ustawy o PIT: 4a. Jeżeli w roku podatkowym, w którym zmarł przedsiębiorca, prowadził on księgi rachunkowe, przedsiębiorstwo w spadku jest obowiązane prowadzić te księgi do końca tego roku podatkowego. 4b. Przedsiębiorstwo w spadku jest obowiązane prowadzić księgi rachunkowe w roku podatkowym następującym po roku, w którym zmarł przedsiębiorca, jeżeli przychody zmarłego przedsiębiorcy, w rozumieniu art. 14, oraz przychody przedsiębiorstwa w spadku, w rozumieniu art. 7a ust. 4, za poprzedni rok podatkowy wyniosły łącznie w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. 4c. W kolejnych latach podatkowych przedsiębiorstwo w spadku jest obowiązane prowadzić księgi rachunkowe, jeżeli przychody przedsiębiorstwa w spadku, w rozumieniu art. 7a ust. 4, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. 4d. Jeżeli w roku podatkowym, w którym zmarł wspólnik spółki cywilnej osób fizycznych, spółka ta prowadziła księgi rachunkowe, spółka cywilna osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku jest obowiązana prowadzić te księgi do końca tego roku podatkowego. 4e. Spółka cywilna osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku jest obowiązana prowadzić księgi rachunkowe w roku podatkowym następującym po roku, w którym zmarł wspólnik spółki cywilnej osób fizycznych, jeżeli przychody spółki cywilnej osób fizycznych oraz spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, w rozumieniu art. 7a ust. 4 oraz art. 14 wyniosły łącznie w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. 4f. W kolejnych latach podatkowych spółka cywilna osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku jest obowiązana prowadzić księgi rachunkowe, jeżeli jej przychody, w rozumieniu art. 7a ust. 4 oraz art. 14, wyniosły łącznie w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. Które przychody trzeba uwzględnić licząc limit Jak wspomniano wyżej obliczając swoje przychody aby porównać je z limitem dotyczącym pkpir trzeba wziąć pod uwagę przychody z działalności gospodarczej wymienione rodzajowo w art. 14 ustawy o PIT. Katalog przychodów z działalności gospodarczej określony w tym przepisie jest obszerny. Przede wszystkim są to zwykłe przychody uzyskane ze sprzedaży towarów i usług. Trzeba tu liczyć kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Podatnicy VAT liczą swój przychód w kwotach netto, tj. bez należnego VAT. Ponadto do przychodów z działalności gospodarczej należą między innymi: 1) przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych w działalności składników majątku, w tym np: a) środków trwałych, b) wartości niematerialnych i prawnych; 2) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a–22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych; 3) różnice kursowe; 4) otrzymane kary umowne; 5) odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością; 6) wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy; 7) wartość zwróconych wierzytelności, które zostały, odpisane jako nieściągalne albo na które utworzono rezerwy zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów; 8) wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń; 9) przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą; 10) otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tak więc do limitu należy wliczyć również przychody ze sprzedaży takich składników majątku trwałego firmy, jak np. nieruchomości i pojazdy oraz wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Paweł Huczko
Podstawą zapisów w księdze (podatkowej księdze przychodów i rozchodów) są dowody księgowe, którymi są przede wszystkim faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej
W programie Rachmistrz GT nie ma możliwości płynnego przejścia z ryczałtu na KPiR. W tym celu można stworzyć nowy podmiot Rachmistrza lub usunąć dane Rachmistrza z istniejącego już podmiotu. Aby to zrobić, należy: 1. Odszukać i uruchomić menu Start – Programy/Wszystkie aplikacje (w zależności od wersji systemu Windows) – InsERT – Program serwisowy. 2. W Programie serwisowym zaznaczyć podmiot, w którym chcemy zmienić formę księgowości, a następnie kliknąć górne menu Podmiot i wybrać opcję Usuń dane Rachmistrza GT. UWAGA!! Przed wykonaniem tej operacji należy wykonać archiwizację podmiotu. 3. Przejść kreator usuwania danych Rachmistrza GT, gdzie w jednym z kroków jest możliwość zdecydowania, które dane będą zachowane. 4. Po usunięciu danych Rachmistrza GT uruchomić podmiot i przejść kreator wdrożeniowy wybierając odpowiednią formę księgowości. W celu podglądu danych wprowadzonych na wcześniejszych zasadach księgowych można zrobić dearchiwizację kopii zapasowej utworzonej przed zmianą formy księgowości. Taki podmiot należy wczytać pod inną nazwą. Temat jak wykonać dearchiwizację dostępny jest tutaj.
REKLAMA. Zgodnie z ustawą o PIT podatkową księgę przychodów i rozchodów (zwaną dalej księgą) mają obowiązek prowadzić wykonujące działalność gospodarczą osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie – jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży nie przekroczyły
Data publikacji: 2006-09-04 Podatkowa księga przychodów i rozchodów jest podstawowym urządzeniem księgowym służącym do ewidencjonowania, dla celów podatku dochodowego, przychodów i kosztów podatnika. Podatnicy rozliczający się w inny sposób mają możliwość założenia księgi przychodów i rozchodów także w trakcie wykonywania działalności gospodarczej. Wiąże się z tym jednak obowiązek przestrzegania określonych NA KSIĘGĘ Z RYCZAŁTU OD PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH Podatnik opodatkowany w formie ryczałtu ewidencjonowanego na podstawie ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ( Nr 144, poz. 930 ze zm.) ma możliwość zrzeczenia się tej formy opodatkowania i zaprowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zrzeczenie to może być dokonane nie później niż do 20 stycznia roku podatkowego lub do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, jeżeli podatnik rozpoczyna działalność w ciągu roku. Zrzeczenia tego podatnik dokonuje przez złożenie urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, pisemnego oświadczenia. W przypadku prowadzenia działalności w formie spółki ...
Dowiesz się, na czym polega otwarcie PKPiR na dany rok podatkowy, czym jest ewidencja majątku oraz co należy zrobić w sytuacji, kiedy zamykamy podatkową książkę przychodów i rozchodów. Nauczysz się dokonywać zapisów księgowych w PKPiR w sytuacji, gdy jesteś czynnym podatnikiem VAT, a także w sytuacji, gdy jesteś z VAT zwolniony.
Abyś mógł ustalić prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, musisz prowadzić odpowiednie księgi na podstawie zasad rachunkowych. W polskim systemie prawnym przewidziano dwa możliwe sposoby prowadzenia rachunkowości. Przy użyciu podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz za pomocą ksiąg rachunkowych. Zaznaczyć należy, że pomiędzy wskazanymi księgami podatkowymi nie ma sztywnego podziału. Podatnicy mają możliwość a czasem nawet obowiązek, przejścia z jednej formy na drugą. Podatnicy zobligowani są do prowadzenia odpowiednich ewidencji w celu ustalenia dochodu lub straty. Będzie to podstawą do opodatkowania i ustalenia wysokości należnego podatku za konkretny rok podatkowy. Kryterium wskazujące, kiedy należy prowadzić księgi rachunkowe, a kiedy podatkową księgę przychodów i rozchodów, zostało wskazane w ustawie o rachunkowości. Zgodnie z przepisami tejże ustawy obowiązek przejścia z podatkowej księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkowe w 2020 roku dotyczy: Osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, Powyższe dotyczy sytuacji, gdy przychody netto w danym roku będą większe od 2 000 000 euro. Kurs euro przelicza się na złote polskie po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy, od którego należy rozpocząć dokonywanie zapisów w formie ksiąg rachunkowych. Po przekroczeniu limitu w 2019 r. firmy będące na KPiR powinny przejść na pełne księgi rachunkowe z dniem 1 stycznia 2020 r. O prowadzeniu ksiąg rachunkowych trzeba zawiadomić (pisemnie) urząd skarbowy w terminie do 31 grudnia roku poprzedniego. Zawiadomienie składamy tylko wtedy, gdy w poprzednim roku firma prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów (KPiR), a o przejściu od nowego roku na pełną księgowość zdecydowała dobrowolnie. Firmy zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych z uwagi na przekroczenie limitu nie muszą informować o ich wprowadzeniu. Przejście na księgi rachunkowe – rozpoczęcie prowadzenia ksiąg rachunkowych Jednostki, które po raz pierwszy będą prowadziły księgi rachunkowe ze względu na przekroczenie limitu przychodów (lub dobrowolne podjęcie takiej decyzji), a dotychczas prowadziły podatkową księgę przychodów i rozchodów, powinny przejść poniższą procedurę. Biuro rachunkowe, które dysponuje wiedzą i doświadczeniem powinno sobie poradzić z tym zadaniem bez problemu. Zamknąć podatkową księgę przychodów i rozchodów na 31 grudnia 20XX (np. 2019)sporządzić inwentarz (wykaz aktywów i pasywów) na 31 grudnia 20XX (np. 2019otworzyć księgi rachunkowe na 1 stycznia 20XX (np. 2020)opracować politykę rachunkowości jednostki,wprowadzić bilans otwarcia do ksiąg rachunkowychzaktualizować dane o rodzaju prowadzonej ewidencji rachunkowej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Można także złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie aktualizujące NIP-2. Krok 1: zamknąć podatkową księgę przychodów i rozchodów na 31 grudnia 20XX (np. 2019) Zamknięcie księgi podatkowej, w świetle rozporządzenia MF w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, polega na: Przeprowadzeniu na koniec roku obrotowego spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów oraz wpisaniu wyników tego spisu do księgi,ujęciu w księdze wszystkich dowodów księgowych,podsumowaniu wszystkich kolumn księgi. Krok 2. Sporządzenie inwentarza (wykazu aktywów i pasywów) na 31 grudnia 20XX ( np. 2019). Jeżeli przechodzisz KPiR na pełną księgowość, nie zapomnij sporządzić inwentarza, czyli wykazu aktywów i pasywów (art. 19 ust. 1 uor). Jednostki, które np. od 1 stycznia 2020 r. będą prowadzić księgi rachunkowe zamiast księgi przychodów i rozchodów, sporządzają inwentarz na 31 grudnia 2019 r. Sporządzenie inwentarza powinna poprzedzić inwentaryzacja aktywów i pasywów oraz ich wycena. W tym celu niezbędne jest podsumowanie wszystkich kolumn księgi. Przeprowadza się także spis z natury towarów i materiałów oraz ustala wynik z prowadzonej działalności. Inwentarz zaliczany jest do ksiąg rachunkowych. Stanowi on tzw. pierwszą księgę rachunkową, która jest podstawą otwarcia pozostałych ksiąg: dziennika,księgi głównej,ksiąg pomocniczych orazzestawienia obrotów i sald. Jednym z elementów wpływających w sposób bezpośredni na dochód jest wartość spisu z natury na początek i koniec okresu, za który dochód jest ustalany. Obowiązek sporządzania spisu z natury wynika z przyjęcia uproszczeń w prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Sporządzenie spisu z natury na początek i koniec okresu, za który ustala się dochód, umożliwia ustalenie zmiany stanu zapasów w postaci towarów handlowych i materiałów. Sporządzony i zatwierdzony inwentarz jest podstawą sporządzenia bilansu otwarcia i prowadzenia pełnych ksiąg rachunkowych. Krok 3. Otwarcie ksiąg rachunkowych na 1 stycznia 20XX ( ). Księgi rachunkowe to zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą: dziennik, księgę główną, księgi pomocnicze, zestawienia: Obrotów i sald kont księgi głównej,sald kont ksiąg pomocniczych, wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz). Księgi rachunkowe należy prowadzić dla każdego roku obrotowego oddzielnie. Jednostki, które zamykają podatkową księgę przychodów i rozchodów na 31 grudnia 2019 r. i mają obowiązek od nowego roku (2020) przejść na księgi rachunkowe, otwierają księgi rachunkowe na dzień 1 stycznia 2020 r., przy czym mogą to uczynić do 15 stycznia 2020 r. Otwarcie ksiąg rachunkowych to inaczej rozpoczęcie prowadzenia bieżącej ewidencji w księgach rachunkowych. Otwarcie to polega na naniesieniu sald początkowych poszczególnych składników aktywów i pasywów na podstawie bilansu otwarcia. Dla jednostek, które do tej pory prowadziły podatkową księgę przychodów i rozchodów, bilansem otwarcia jest inwentarz. Pozycje inwentarza powinny stanowić odpowiedniki lub rozwinięcia poszczególnych pozycji bilansu otwarcia. Oznacza to, że w inwentarzu wykazuje się poszczególne pozycje osobno. Odrębnie wykazuje się wartość początkową środków trwałych oraz osobno odpisy umorzeniowe od środków trwałych. Analogicznie pozycje inwentarza wprowadza się do ksiąg rachunkowych. Krok 4. Opracowanie polityki rachunkowości jednostki. Sporządzając politykę rachunkowości, jednostka powinna zapewnić wyodrębnienie wszystkich zdarzeń istotnych dla oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, przy zachowaniu zasady ostrożności. Politykę rachunkowości należy tworzyć w celu przyjęcia własnych zasad prowadzenia rachunkowości, oczywiście zgodnie z ustawą o rachunkowości. Przy jej opracowaniu można posłużyć się wzorcowymi przykładami, które powinny być jedynie punktem wyjścia do stworzenia własnych zasad. Rozwiązania zawarte we wzorcowych zasadach (wzorcowy plan kont) można stosować tylko w takim zakresie, w jakim dotyczą one danej jednostki. Jednostki gospodarcze są różnorodne i ogólne zasady prowadzenia rachunkowości nie mogą być zastosowane do wszystkich jednostek. Każda jednostka musi posiadać dokumentację przyjętych zasad rachunkowości. Powinieneś ją przygotować jeszcze przed otwarciem ksiąg rachunkowych, bowiem to w niej będą opisane zasady wyceny aktywów i pasywów oraz sposób prowadzenia ksiąg, które będą otwierane. W dokumentacji polityki rachunkowości musisz przedstawić co najmniej następujące dane: Określenie roku obrotowego i wchodzących w jego skład okresów sprawozdawczych – w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych rokiem obrotowym będzie zwsze rok kalendarzowy;metody wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, w zakresie, w jakim ustawa o rachunkowości pozostawia prawo wyboru; są one ważne, dlatego że ustalenie wartości niektórych aktywów i pasywów na podstawie danych z PKPiR jest bardzo trudne. Zasady zawarte w tej części będą podstawą do wyceny pozycji z inwentarza, a więc do wprowadzenia bilansu otwarcia;sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym wybór oprogramowania komputerowego, zakładowego planu kont, który obejmuje wykaz kont księgi głównej (syntetycznych), przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń oraz zasady prowadzenia ksiąg pomocniczych (konta analityczne) i ich powiązania z kontami księgi głównej. Tu trzeba zaplanować między innymi jak szczegółowo będzie prowadzona ewidencja, czy będą odrębne konta dla Kasy czy operacje gotówkowe będą ujmowane na koncie rozrachunków z właścicielami, jak szczegółowa będzie ewidencja nabywanych materiałów i towarów, czy będzie prowadzona w zakresie zapasów ewidencja magazynowa czy zapasu będą od razu w chwili zakupu odpisywane w koszty itd.,opis systemu służącego ochronie danych i ich zbiorów, w tym dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych i innych dokumentów stanowiących podstawę dokonanych w nich zapisów;miejsce prowadzenia ksiąg rachunkowych – czy są prowadzone we własnym zakresie czy powierzone podmiotowi zewnętrznemu – trzeba pamiętać, że konieczna jest tu aktualizacja danych w CEIDG lub KRS w przypadku spółek tam finansowy może być przedstawiony w wariancie porównawczym lub kalkulacyjnym. Wybór między nimi jest determinowany informacjami o przychodach i kosztach, jakie jednostka uzyskuje. Informacje te różnią się w zależności od zastosowanego planu kont. Musisz więc podjąć decyzję o tym, czy koszty będą ujmowane: na kontach zespołu, 4, czyli tylko w układzie rodzajowymna kontach zespołu, 5, czyli według typów działalności,zarówno na kontach zespołu 4 i 5, czyli najpierw według rodzaju, a następnie z podziałem na typy działalności. Krok 5. Wprowadzenie bilansu otwarcia do ksiąg rachunkowych Kolejnym obowiązkowym elementem jest sporządzenie bilansu otwarcia. Bilans to zestawienie środków gospodarczych (aktywów) oraz źródeł ich finansowania (pasywów) sporządzone na dany dzień. Aktywa i pasywa przedstawiają ten sam majątek jednostki gospodarczej z różnej perspektywy. Dlatego też przy sporządzaniu bilansu obowiązuje zasada równowagi bilansowej, zgodnie z którą ogólna kwota aktywów musi być równa łącznej sumie pasywów. Bilans otwarcia sporządzamy na podstawie wcześniej przygotowanego inwentarza. Ostatnim krokiem jest otwarcie kont księgowych poprzez wprowadzenie określonych w drodze inwentarza sald początkowych i sporządzenie bilansu otwarcia. Wykazane na dzień 1 stycznia 2020 r. aktywa i pasywa wykazane w inwentarzu wprowadza się do ksiąg rachunkowych na podstawie sporządzonego dowodu PK – “Polecenie księgowania”.Takie otwarcie ksiąg rachunkowych powinno nastąpić w ciągu 15 dni od początku roku obrotowego, czyli najczęściej do 15 stycznia. Ale oczywiście pod datą 1 stycznia 2020 r. Równolegle do otwarcia kont księgi głównej (kont syntetycznych) należy dokonać otwarcia kont ksiąg pomocniczych (kont analitycznych), które służą uszczegółowieniu i uzupełnieniu zapisu kont księgi głównej. Konta ksiąg pomocniczych prowadzi się w porządku systematycznym jako wyodrębniony system kartotek (zbiorów kont), komputerowych zbiorów danych, uzgodniony z saldami i zapisami na kontach księgi zakres i szczegółowość, z jaką ma być prowadzona ewidencja analityczna, powinny wynikać z potrzeb jednostki i znaleźć odzwierciedlenie w jej zakładowym planie kont. Krok 6. Aktualizacja wpisu do ewidencji gospodarczej. Po przejściu na księgi rachunkowe należy zaktualizować dane o rodzaju prowadzonej ewidencji rachunkowej w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) lub poprzez złożenie w urzędzie skarbowym zgłoszenia aktualizującego NIP-2. Pamiętajmy, że aktualizacja tych danych to także realizacja obowiązku wynikającego z art. 11a uor. Bowiem w przypadku prowadzenia ksiąg poza siedzibą kierownik jednostki zobowiązany jest powiadomić właściwy urząd skarbowy o miejscu prowadzenia ksiąg w terminie 15 dni od dnia wydania ksiąg poza siedzibę jednostki (oddziału, zakładu) oraz zapewnić dostępność ksiąg rachunkowych do badania przez upoważnione organy kontroli zewnętrznej w siedzibie jednostki bądź jej oddziale (zakładzie). Jeżeli masz firmę, którą chcesz przenieść na pełną księgowość, to skontaktuj się ze mną.
A. Obowiązki związane z prowadzeniem księgi przychodów i rozchodów, czyli jakie znaczenie ma dzisiaj remanent w przedsiębiorstwie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada obowiązek prowadzenia ksiąg podatkowych. Dotyczy to zasadniczo osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób
Czasami wystarczy rozliczanie się wyłącznie z przychodów, jednak w określonych warunkach niezbędna jest pełna księgowość. Kiedy konieczne jest przejście na nią?Różnice między prowadzeniem książki przychodów i rozchodów, karty podatkowej lub ryczałtu, a zatem tzw. uproszczonej księgowości, a ewidencjonowaniem w postaci pełnej księgowości są na tyle duże, że przedsiębiorcy za wszelką cenę unikają tej formy rozliczania się z urzędem podatkowym. Czasami są jednak na nią skazani, ponieważ regulują to przepisy prawa kogo uproszczona księgowość?Z wariantami uproszczonej księgowości można spotkać się zdecydowanie częściej. Przeznaczona jest ona dla osób fizycznych, spółek jawnych, spółek partnerskich oraz spółek cywilnych. Aby korzystać jedynie z książki przychodów i rozchodów lub którejś z pozostałych form uproszczonej księgowości, nie można przekraczać rocznego przychodu wysokości 2 mln EUR, oczywiście w przeliczeniu na złotówki. Od jakiej dokładnie kwoty wprowadza się pełną księgowość? Limit na 2019 rok ustalano w październiku 2018 roku, zatem przyjęto kurs z tamtego okresu. W efekcie każda firma, która w 2019 roku przekroczy pułap 8 559 000 zł, w kolejnym zobowiązana będzie do prowadzenia pełnej uproszczonej księgowości jest łatwiejsze, a zatem również tańsze, kiedy zleca się to zadanie biurom rachunkowym. Poza działalnościami stricte gospodarczymi uproszczona księgowość dotyczy większości organizacji, stowarzyszeń, fundacji, związków zawodowych czy partii księgowość należy do najbardziej rozbudowanej, a zarazem skomplikowanej formy rozliczania się z przychodów przedsiębiorstwa. W przeciwieństwie do uproszczonej księgowości, niemal każde zdarzenie gospodarcze w firmie musi być odpowiednio zewidencjonowane. Dlaczego wymagana jest aż tak duża szczegółowość? Pełna księgowość skierowana jest do dużych oraz najbardziej dochodowych przedsiębiorstw, które obracają kwotami znacznie wyższymi niż większość jednoosobowych działalności gospodarczych. Aby zapobiec próbom przeprowadzenia nieuczciwych operacji finansowych, państwo wymaga od firm transparentności. Pełna księgowość ma zapewnić przejrzysty obraz sytuacji finansowej, z którego mogą skorzystać zarówno organa państwowe sprawujące opiekę nad praworządnością firm, jak również osoby i podmioty związane z danym przedsiębiorstwem, jak np. udziałowcy czy inwestorzy. W związku z tym do pełnej księgowości, oprócz limitu kwotowego, obliguje również charakter prowadzonej działalności oraz posiadanie siedziby na terytorium Polski. Oto, kiedy pełna księgowość jest obowiązkowa:w przypadku spółek handlowych,kiedy jednostka funkcjonuje na zasadach prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów,kiedy pełną księgowość muszą prowadzić również samorządy, a zatem gminy, powiaty, województwa i ich związki,w przypadku jednostek oraz zakładów budżetowych, a także funduszy celowych,w przypadku osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej,w przypadku jednostek działających dzięki otrzymanym subwencjom lub różnica dotycząca charakteru prowadzonej księgowości odczuwalna jest w tzw. pełnych księgach, czyli ujmowania operacji gospodarczych w księgach rachunkowych, w skład których wchodzą:dzienniki,księga główna,księgi pomocnicze,zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych,wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz).Tak pokaźny wykaz to jeszcze nie wszystko, ponieważ dodatkowo przedsiębiorca zobligowany jest do przygotowywania regularnie sprawozdań finansowych, takich jak: bilans, rachunek zysków i strat, informacja wprowadzająca do sprawozdania, a także dodatkowe informacje i z księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkoweMoment, w którym przychód firma w danym roku przekracza ustawową sumę 8 559 000 zł w 2019 roku, oznacza złożony proces przejścia z księgi przychodów i rozchodów na pełne księgi. Pierwszym krokiem jest zamknięcie księgi przychodów i rozchodów. Aby dopełnić wszelkich formalności, niezbędne jest podsumowanie wszystkich kolumn księgi, przeprowadzenie remanentu, a zatem spisu z natury towarów i materiałów oraz ustalenie wyniku z prowadzonej działalności na dzień 31 grudnia. W międzyczasie powinno nastąpić zgłoszenie do urzędu skarbowego, do czego przedsiębiorca zobowiązany jest do 20. dnia następującego po miesiącu, w którym przedsiębiorca osiągnął pierwszy przychód w nowym roku. Po dokonaniu podsumowań następuje ustalenie dochodu lub i wady pełnej księgowościPodsumowując, prowadzenie pełnej księgowości to zbiór zasad, który narzuca na przedsiębiorcę znacznie więcej obowiązków. Niemniej ich realizacja nie oznacza, że rozbudowana forma ewidencji przychodów i rozchodów to jedynie uciążliwy obowiązek – ma to swoje zalety. Większa dokładność i dbałość o szczegóły pozwala lepiej przeanalizować obrót pieniędzy w firmie. Dzięki tym informacjom możliwe jest optymalne zaplanowanie wydatków i inwestycji oraz przewidzenie kwestii podatkowych na przyszłość. Pełna rachunkowość to także większa przejrzystość, co pomaga zbudować zaufanie do marki, a także przyciągnąć inwestorów i klientów. Mimo wszystko przedsiębiorcy nie praktykują pełnej księgowości, jeśli nie przekroczyli ustawowego limitu kwotowego. Wiąże się to głównie ze skomplikowanymi zasadami, wymagającymi prowadzenia wszystkich ewidencji oraz przygotowywania sprawozdań. Pełna księgowość wymaga specjalistycznej pomocy, co z kolei generuje koszty zatrudnienia księgowego lub usług biura rachunkowego.
SulbBiR. 3 77 218 289 412 34 294 70 31
przejście na książkę przychodów i rozchodów
